Λύκος μοναχικός, γεράκι ατάραχο (της Ιωάννας Καράμπελα)

Ντύθηκε τής Εύας ένδυμα
χορεύοντας
σέ πέτρες κι όνειρα

Έχει κρυμμένη
μια λέξη μπαλαμου και μια εικόνα
Φτύνει ελιά
ώς ιδιόρρυθμη εκφορά
στίς δάφνες τίς προπερσινες

Τσιγάρο ανάβει..
Ο καπνός έχει γραμμένο τού
πισθάγκωνα,
ένα καπρίτσιο,
μία συνήθεια,
και ένα αμπέλι,
με ρογες μελωμενες ροζακιες.

Και το κουκούτσι εκεί
δηλώνει επανάσταση
στου αγριοσταφυλλου την ζευξη
Ρίου - Αντιρρίου
βαμμένο στό μενεξεδί
με χρυσαφί ανταύγεια.

Τhe End ,
στου αποχωρισμού τό διαολοσπερμα
γιά μιαν Ιθάκη.

Αντίο που καθυστερεί σε χρόνια,
ποιήματα
αναστροφές παράταιρες
Της σήψης πισωγυρισμα.

Κι όταν ξημέρωμα ο ήλιος σεργιανίζει
βάζω στη σκάφη προσανάμματα,
ενός Θεού στρατιώτη
κι απλώνω χελιδόνια
στο 90 νά ναι χασικα
στου καύσωνα τά στήθη

Βάφω τό νύχι κόκκινο κρασί
ενός τρελού Κιχώτη
και στο λοφίο για ξεκαρφωμα ,
ένα CD
τών AC DC
που σκάει μύτη
στου φεγγαριού το παλκοσενικο
γιά το ανάθεμα.

Μα όταν βραδιάζει
φλερτάρω με τ'ολογιομο,
λύκος μοναχικός
και κράζω τούς περαστικούς,
τούς σκοπευτές,
τούς θωπευτες,
γεράκι ατάραχο..

Ιωάννα Καράμπελα