Αστρο του βορρά (του Δημήτρη Λαγοπάτη)

Στις καταχνιες της σκέψης μου
ξεχειμάζεις.
Και στου μυαλού το σταυροδρόμι
αναποφάσιστη στέκεις.
Χάνεσαι στα ηλιοβασιλέματα
και σε οπτασίες σε ψάχνω
Σε άνυδρα τοπία
φυλλωσιές νειρομαι
Αλόγιστες αποφάσεις
Κρίματα χωρίς φειδώ
Ποιος είπε πως η θάλασσα
Τον βράχο τον ξεπλένει;
Χάθηκες πάλι
μέσα σε στίχους πύρινους
και δυο αναλαμπές
Τον ερχομό σου προσδοκώ
και τον χαμό σου πλέκω
Θάβω τις νύχτες το όνειρο
το νου μου μην ταράξει
Κισσός οι μνήμες γίνονται
και το κορμί μου πνίγουν
Αχολογάει το γέλιο σου
μα μακρινή η ηχώ του
Ψάχνω να βρω εκδικητή
να τον παρακαλέσω
μια ντουφέκια στην προσμονή
ας δώσει
Είναι κι αυτός ο ουρανός
που όλο χαμηλώνει
Είναι κι η μέρα σήμερα
που την χαρά φιλτράρω
Ίζημα πίκρας μάζεψα
να χω να ξεδιψαω!!!

Δημήτρης Λαγοπάτης