Κι η μέρα τελειώνει...
Κι η μέρα αρχίζει,
περνάει ο χρόνος,
τα λεπτά δε σωπαίνουν,
επάνω στο δέρμα σκιές
τον ταυτίζουν.
Κι η μέρα αρχίζει,
περνάει ο χρόνος,
τα λεπτά δε σωπαίνουν,
επάνω στο δέρμα σκιές
τον ταυτίζουν.
Οι μήνες με όνομα,
χαρακτήρα και θέση,
φορές μας μπερδεύουν,
στον ήλιο τους μέσα,
αρχίζει και βρέχει.
χαρακτήρα και θέση,
φορές μας μπερδεύουν,
στον ήλιο τους μέσα,
αρχίζει και βρέχει.
Σε μέρες μουντές, θαμπές,
βροχερές, ο ήλιος προστάτης
νικά και φωτίζει
τις κλειστές τις ψυχές.
βροχερές, ο ήλιος προστάτης
νικά και φωτίζει
τις κλειστές τις ψυχές.
Κι ο καιρός προχωράει,
δε μιλά, δε ρωτάει,
ζωές ομορφαίνει και ζωές πολεμάει...
δε μιλά, δε ρωτάει,
ζωές ομορφαίνει και ζωές πολεμάει...
Σαν φτάνεις στο τέλος
άλλης μίας χρονιάς, αγναντεύεις το μέλλον και κοιτάς τα παλιά.
άλλης μίας χρονιάς, αγναντεύεις το μέλλον και κοιτάς τα παλιά.
Απολογισμό λεν' πως κάνεις,
απολογισμό στον ειρμό,
να μιλάς μες στο βράδυ
για ό,τι ήταν κακό.
απολογισμό στον ειρμό,
να μιλάς μες στο βράδυ
για ό,τι ήταν κακό.
Τα μεγάλα σου "θέλω"
που δεν έγιναν πράξεις,
με τη νέα χρονιά
όλα θες να τ' αλλάξεις...!!!
που δεν έγιναν πράξεις,
με τη νέα χρονιά
όλα θες να τ' αλλάξεις...!!!
Απολογισμό λεν' πως κάνεις,
απολογισμό στο "μαζί"
κι όσοι ζούνε πια χώρια
ν' ανταμώσουν μπορεί....
απολογισμό στο "μαζί"
κι όσοι ζούνε πια χώρια
ν' ανταμώσουν μπορεί....
Απολογισμό τώρα κάνω
Θέε μου, σπάει η φωνή,
καθώς δάκρυ μου τρέχει
σε παλιά μου κραυγή....
Θέε μου, σπάει η φωνή,
καθώς δάκρυ μου τρέχει
σε παλιά μου κραυγή....
Πολύ όμορφο..
ΑπάντησηΔιαγραφή