Πάλι απών...... (της Ελένης Ταϊφυριανού)

Πάλι λείπω....
Πάλι απ' την ζωή μου δηλώνω απών....
Πάλι η φαντασία μου φτεροκοπά, σ' άλλους πλανήτες,
σ' άλλους γαλαξίες, σ' άλλους ουρανούς...
Έχω φτερά στους ώμους και πετάω...
Διασχίζω τις πυκνές συστάδες των αστεριών,
περνάω ανάμεσα απο τους αστερισμούς...
Χαιρετάω αμήχανα τα δειλά πεφταστέρια,
μου χαμογελούν και προσπαθούν να μου πιάσουν κουβέντα,
δεν έχω τι να πω.....δεν έχω τι να θυμηθώ.....
Χτυπάει άτσαλα ο παλμός της μνήμης στη φλέβα...
Κι ο ποταμός της αδημονίας,
κατρακυλάει βουερός στους κροτάφους...
Βιάζομαι....τρέχω να προλάβω...τι;;
ξέχασα...δε θυμάμαι.....
Μα θυμάμαι πως βιάζομαι.....
Ναι τη νύχτα....βιάζομαι μη φύγει η νύχτα....
Με τη νύχτα ζώ....στο μαύρο της πετάω...
Στου φεγγαριού την οθόνη
προβάλλονται κάθε βράδυ τα όνειρα μου...
Γι' αυτό βιάζομαι....για το καινούριο όνειρο
που πλάθω στο μυαλό μου...
Αλλά...ακόμα δεν έχω βρεί πρωταγωνιστές...
Ούτε και σενάριο έχω γράψει...
Και τα φώτα της οθόνης ανάψανε...
Πρέπει να βιαστώ,
αλλιώς πάλι κομπάρσος θα είμαι...
Πάλι θύτης και θύμα....του δικού μου ονείρου...

Ελένη Ταϊφυριανού.