Φυσά απόψε...(της Ειρήνης Σκευοφύλαξ)

Πόσο μιλά η νύχτα με τη σιωπή της....
Μια στιγμή θάρρεψα πως γύρισε το μάνταλο στην πόρτα....
Ο αέρας ήταν όμως....
Λυσσομανά αυτή την ώρα....
Σα να θέλει να ξεριζώσει την ψυχή μου.....
Κι όσο πιο πολύ γδέρνει το μέσα μου,
τόσο πιο αβυσσαλέα άγριος γίνεται.....
Κι εγώ ανήμπορη να παλέψω,
τον αφήνω......
Πόσο ακόμα......
Κάποτε θα χαμηλώσει τη δύναμή του....
Με τρεμάμενα χέρια θα κλείσω τα παντζούρια....
Να μη μπει το φως του φεγγαριού σε καμιά γωνιά
της γωνιάς μου....
Να μη πέσει αχτίνα πουθενά....
Θέλω να στάξει τη γλύκα της η νύχτα μες τη σιωπή της....
Να μπλεχτούν οι αλήθειες και τα ψέματα σ΄ένα χορό....
Ψέμα ότι με αγάπησες ....
Αλήθεια ότι σε λάτρεψα.....
Ψέμα ότι με σκέφτεσαι....
Αλήθεια ότι σε πόνεσα....
Κι όπως σιγοκαίει το τζάκι, θα σκίσω και την τελευταία
φωτογραφία μας....
Θα σβήσει το χαμόγελο στα χείλη....
Θα λιώσει η ματιά σου μες στη στάχτη.....
Μα όσο θα καίγεται, θα σβήνω κι εγώ μαζί της....
Όσα χρόνια κι αν προχωρά η ζωή μου,
ένας αέρας με πηγαίνει....
Κλείνω τα παραθυρόφυλλα στο φύσημά του....
Μα απόψε...
Βροντά μαζί κι αστράφτει....
Θα καεί ο πόνος μου μέσα σ΄ ένα γινάτι....
Παίζω κρυφτό με τον εαυτό μου
κι όλο φτου ξελευτερία μου κάνει.....
Κλείνω τα μάτια, σφίγγω τα χείλη....
Αργά βήματα σ΄ένα δωμάτιο.....
Όχι, δε θα έρθεις....Ποτέ δεν ήρθες....
Στο δρόμο σου δεν υπάρχουν σημάδια επιστροφής....
Στο δρόμο μου δεν υπάρχει λησμονιά..
Φυσά απόψε....
Θα πετάξει η σκέψη σου με τα φύλλα....
Θ΄αγκαλιαστούν η αλήθεια με το ψέμα...
Αυτό το βράδυ ζητά ζεστασιά το εγώ μου....
Αυτό το ξημέρωμα τρυπά τη μοναξιά του κορμιού....
Έσβησε η φωτιά.....
Κρύφτηκαν τα αστέρια....
Ο αέρας δε καταλάγιασε,
μα εσύ την καρδιά μου δε μπόρεσες να φτάσεις...

Ειρήνη Σκευοφύλαξ
5-1-2017