ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

  - πού πας ειρήνη με τα ματια  βουρκωμένα; - στης ανατολής την αυγή πάω,  να αράξω εκεί για λίγο, θέλω να αγγίξω την γη   που ζω, είναι πιο...

Πονάω μαμά και ο κόσμος έγινε ψεύτικος.... Έδωσα την ψυχή μου... αν έκανες  ένα βήμα θα διαβαίνα τα  σύννεφα... Αν μου χάριζες  ένα φιλί θα ...

 Οι ψυχές δε φυλακίζονται. Δε χωράνε σε κλουβί.  Ξέρουν μόνο να πετούν.  Δε λογαριάζουν αποστάσεις,  εμπόδια, φραγμούς.  Δύο φτερά όλη τους ...

Πέρασε καιρός από τότε... Νύχτες ατέλειωτες ξετυλίγοντας μπροστά μου το ματωμένο σκηνικό μιας άδοξης πορείας. Θέλησα να ξεχάσω κλείνοντας τη...

  Θέλω να γυρίσω πίσω στη σιωπή μόνη με τις λέξεις γλαυκόφτερα πουλιά στους στίχους μου..... Τ' άφησα ελεύθερα σε πρωϊνά δροσέματα ν...