Άτιτλο (της Τζούλιας Παπα)

 Οι ψυχές δε φυλακίζονται.

Δε χωράνε σε κλουβί. 

Ξέρουν μόνο να πετούν. 

Δε λογαριάζουν αποστάσεις, 

εμπόδια, φραγμούς. 

Δύο φτερά όλη τους η περιουσία.. 

Δυο μεγάλα δυνατά φτερά τις οδηγούν..

Σε κρύο και βροχή, σε ζέστη κι απανεμιά, γοργά διαβαίνουν αναζητώντας 

το άπιαστο,

ψάχνοντας το όνειρο...

Έτσι κι η ψυχή μου δε χωράει σε κλουβί. Φτερουγίζει, πετάει ως εκεί 

που ένα  άπιαστο μακρινό όνειρο 

ζει και βασιλεύει... 

Ως εκεί που ο πρίγκιπας του παραμυθιού περιμένει για να φύγουν μαζί, 

να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο,

να ζήσουν το όνειρο... 

Κι ας είναι για λίγο

Για ένα λεπτό

Για μια στιγμή

Για μια αναπνοή

Ψυχή με ψυχή

Καρδιά με καρδιά

Χέρι με χέρι

Στην αιωνιότητα 

του ενός λεπτού...

Τζούλια Παπα