ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Στο παραγάδι πιάστηκαν τα πιο κρυφά όνειρα μου και προσπαθούν έξω να βγουν, μα μπλέχτηκαν και δεν μπορούν. Σαν τα ψαράκια σπαρταρούν ...

Ξεδίψασε από τα δάκρυα της Αμαζόνας, δίκοπο μαχαίρι, ρουφάει σύγκορμο,φεγγάρι αρματωμένο... Απλώθηκε σαν σύννεφο και έκλεισε τα βλέφαρά τ...

Μούσκευε το πρόσωπο η βροχή μα η καρδιά μας έμενε ζεστή, πάγωνε τα χέρια μας το κρύο, αγκαλιαζόμασταν σαν ένας, όχι δύο Έτρεμε η καρ...

Χαμήλωσε η νυχτιά μες στην μικρή μου κλίνη, και το φεγγάρι ολόγιομο μου μέρεψε την δίνη. Δως μου Θεέ μου δύναμη τ' αστέρια να μετρή...

Είχα μια μάνα κι έναν πατέρα (όπως όλοι μας) Μια μάνα που δεν άντεξε κάποια πράγματα, έδωσε πέντε φάσκελα στη ζωή ήπιε το κώνειο... ...