ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Ήρθα Βροχή κι απόψε! Δυνατή! Βρέχει πόνο η ψυχή σου. Μέσα στην παγωνιά σου η φωνή σου ραγισμένη. Σε σκοτώνει το κενό. Ένα κενό ...

Μέχρι πόσο να αντέξει η ψυχή την τόση ομορφιά! Τυφλώνομαι απ΄ την λάμψη όταν με κοιτάζουν δύο μάτια που καθρεφτίζουν τα καλοκαίρι...

Η ορχήστρα παίζει το τραγούδι σου, και συ κλείνεις τα μάτια και στενάζεις... Σηκώνεις το ποτήρι, άσπρο πάτο και σηκώνεσαι στητός στην πίσ...

Μικροί γυμνοί ερωτιδείς περπατούσαν στα μονοπάτια του κήπου. Στάθηκαν να παρηγορήσουν ένα βουρκωμένο ηλιοτρόπιο που είχε γύρει επικίνδυνα...

Ήταν ένα όμορφο μωρό, μόλις είχε κλείσει τους οχτώ. Μέσα σε καλάθι από λυγαριά, το πήραν σαν πουλί απ’ τη φωλιά. Φαίνεται ήτανε γ...