ΠΟΙΗΣΗ. ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Απίστευτα μικρή, πικρή, η ζωή, προσπάθησε τον πόνο να γλυκάνεις, σε ρόκα να μαζεύεις την κλωστή το παραμύθι μ’ ένα κλότσο να υφάνεις  Ήτανε ...

  Σβηστά τα φώτα στην πολιτεία, παγκάκια άδεια, μικρή πλατεία, φυσάει βοριάς και με παγώνει, μονό, μου στρώνει το σεντόνι Σκουριά ο χρόνος, ...

Ένα μικρό δωμάτιο,  να τόσο δα κι ο Ήλιος να το ζώνει και στο παράθυρο μπροστά, μια μαργαρίτα μόνη… Ένα κρεβάτι έρωτα μ ένα λευκό σεντόνι κα...

Εφτάψυχη με γέννησε η μάνα μου, για να γιατρεύω μόνη τις πληγές μου. Μ’  ανάθρεψε με χάδια που στερήθηκε. Πόσες φορές στην μοίρα μου δεήθηκε...

Ένα τσιγάρο ακόμα, ψιθύρισε, ένα τσιγάρο ακόμα και τό' φερε στα χείλη της χαϊδεύοντας τα. Άναψε το τσιγάρο, την πήρε η μυρωδιά -της...

Στα όνειρά μου η γύμνια μου καράβι μα τα ταξίδια του σε άγονη στεριά τα χέρια μου κατάρτια ορφανεμένα να ξεκουράζουν διαβατάρικα π...