Τα Ποιήματα, άλλοτε είναι φευγαλέα
σαν τα όνειρα, γλυκά, αλλά κι εφήμερα,
σαν τους καλοκαιρινούς έρωτες.
Γλυκά, σαν
ψέματα, και πικρά σαν αλήθειες, είναι τα ποιήματα…
Τα Ποιήματα, λένε, λένε πολλά, και υπόσχονται
άλλα τόσα….
Μα ποιος ξέρει αν γίνονται αληθινά
όλα όσα υπόσχονται;
Τα ποιήματα τρέχουν σαν
τον ανεμο….
Τρέχουν και παρασέρνουν κι εμάς να πάμε
μαζί τους….
Να πάμε εκεί…
Στο διαφορετικό, στο απίθανο, στο
απρόσμενο…. Μα, όταν περάσει η νύχτα, τα ποιήματα
γυρίζουν μέσα στα τετράδια και στα βιβλία, κι εμείς
επιστρέφουμε μαζί τους, Εδώ… Εδώ… Στο ίδιο, στο πιθανό,
στο συνηθισμένο… Και ξαναδιαβάζουμε, και απορροφόμαστε
μέσα στα ποιήματα, θέλοντας, έτσι, να ξαναβρεθούμε εκεί που μας οδηγούν αυτά…. Μα, πάλι επιστρέφουμε εδώ…. Και μένουμε, πάλι, με τις μοναξιές μας, και ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ….
