ΒΟΥΤΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ (του Τάσου Βασιλειάδη)

 

Βούτα στα βάθη…. 

Αυτά τα βάθη

που βρίσκονται μέσα σου….. 

Η Άβυσσος

που κρύβεται μέσα σου, σου χαμογελά….

Ποιος είναι όμως αυτός, που το τόλμησε

αυτό, ώστε να ακολουθήσεις το παράδειγμα του;…

Ελάχιστοι, και πόσοι, άραγε από αυτούς ,να επέστρεψαν

από την άβυσσο αυτή;… Ποιος ξέρει, άραγε;…..

Ο Βελλεροφόντης, μπορεί  ακόμα να κυνηγά χίμαιρες.

Ποιος ξέρει; Όμως, που;…

Ο Οιδίποδας, ισως να έχει 

εξιλεωθεί, ίσως πάλι, και όχι….

Και όλοι αυτοί που Βούτηξαν στην Άβυσσο….

Στην Άβυσσο της βαθιάς, άγριας θάλασσας, που

Λυσσομανά αγριεμένη και τρικυμισμένη μέσα μας….

Εσύ, όμως, μην σκέπτεσαι το μετά, απλά, 

ΒΟΥΤΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ….

Τάσος Βασιλειάδης

[Εναλλαγή] (της Χρυσαυγής Τούμπα)

Κι όπως η νύχτα τυφλή το σπίτι γεμίζει

μετακινούνται οι σκιές πάνω στους τοίχους

θριαμβεύουν σύννεφα απειλητικά

παρασυρμένα από κάποιον ανύπαρκτο άνεμο.

Τα μάτια τη νύχτα νοσταλγούν

γίνονται δυο παγωμένα παράθυρα

περιδιαβαίνουν κατά μήκος του γκρίζου δρόμου

τρυφερά μυστικά στη μνήμη επανεμφανίζονται.

Είναι τη νύχτα που μπερδεύω πια την απουσία σου με το χειμώνα

τα μάτια σου με το κλείσιμο της μέρας

τα χέρια σου με τα σπασμένα κλαριά των δέντρων.

Μα το πρωί μια γάτα ερωτευμένη 

χα'ι'δολογιέται στα πόδια μου

ένα γέλιο μακρινό με το νήμα του ανέμου

φτάνει στο δέρμα μου - έχει ξημερώσει.

Μέρες ανάλαφρες  - και νιώθω στο σπίτι

ένα φως κατευναστικό

και μέρες που οι σιλουέτες των δέντρων 

ξεπροβάλλουν φαντάσματα στο παραθύρι.

Χρυσαυγή Τούμπα