Οι ανάγκες είναι μικρές
αλλά τις κάνουμε μεγάλες…
Όταν οι ανάγκες θέλουν
να είναι μεγάλες
τότε τις κατρακυλάμε,
στων υπογείων
της ψυχής μας τις σκάλες…
Εκεί τις κλειδαμπαρώνουμε βαθιά
και... πάμε για άλλες…
Ολημερίς ξοδεύουμε
τις στάλες της ζωής μας…
Ολονυχτίς μαζεύουμε
τους καταρράκτες
της ψυχής μας…
Ότι δεν το πονάς, δεν το εκτιμάς έτσι γρήγορα το ξεχνάς…
Τώρα πια περνάνε δίπλα μου
των μεγάλων Ποιητών
οι υπέροχοι στίχοι,
όμως μέσα μου ορθώνονται
εμπόλεμης ζώνης οι τοίχοι…
Οι ανάγκες της ζωής
άγκυρες μεγάλες…
Ο έρωτας κλειστή πληγή
Η αγάπη δροσερή ερημιά
Το όνειρο γλυκό αγκάθι
Οι ανάγκες της ζωής
άγκυρες μεγάλες…
Ο έρωτας ήλιος καυτός που δύει.
Η αγάπη τρυφερή
βροχή του Μάη.
Το όνειρο σκοινί που από κάπου, μόνο του μας οδηγεί.
Κρύσταλλα σπασμένα στα γόνατα οι ανάγκες…
Όνειρα ραγισμένα στα μάτια
οι αυταπάτες…
Βιγλάτορες της επιβίωσης
οι ανάγκες…
Οι ανάγκες της ζωής
άγκυρες μεγάλες.
Κατερίνα Σκιντζη Χαδουλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου