ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ (της Μαίρης Ζάχου)

Ω θυγατέρα έρημη 
και παραπλανημένη.
Κόρη τ ουρανού,
της γης χαροκαμένη.
Μάνα που τη γέννησες,
πόσο πόνο
στα σωθικά σου θα δεχτείς
απ' τον αφανισμό της.
Θλιμμένη μέρα τραγική,
χωρίς αισθήματα κενή
στου παραδείσου τα περβόλια.
Και παραστράτησε ο νούς
και πα να σε μαγέψει,
στου χάους τα σοκάκια...
Το κλάμα είναι γοερό
σταματημό δεν έχει..
Δεν είναι μίσος μήτε οργή,
είναι του βάθους η ψυχή
που φέρνει η συντέλεια.
Χωρίς να το νοιώσεις κόρη μου
σε άλλους κόσμους περπατάς,
στα σύννεφα γυροβολάς,
δε νοιώθεις την απώλεια.
Γυναικοκτονία άλλη μια ,
δάκρυα χυμένα πολλά
στην επτάσφαιρη την Πούλια..
Θανατικό απ' το χέρι που κράτησες,
απ' το κορμί που εράστηκες,
απ' το φιλί που ένιωσες..
Μέσα στα σωθικά σου.
Λαβωματιά ερωτική,
ξεψύχισμα του πόθου σου
στα σκαλοπάτια της αβύσσου.
Ω θλιβερέ μου έρωτα 
μου πήρες την μιλιά μου,
εσκότωσες τη μοίρα μου,
κι αφάνισες την καρδιά μου.
Μάνα βαστάξου δυνατή,
η κόρη έγινε πουλί,
έγινε πεταρούδι...
Σε συντροφιά Αγγελική
και θεϊκό τραγούδι!!

Μαίρη Ζάχου