Ίσως αν δεν υπήρχε η ποίηση να μην σε συναντούσα
Δεν θα γινόσουνα η μούσα μου, η ρίμα και το μέτρο μου
Σκάλιζα τη ψυχή μου για να σε βρω
Έψαχνα το σ' αγαπώ μέσα σε στίχους και σε λέξεις
Έφτιαχνα εικόνες και σε έβαζα μέσα
Άνοιγα τα παράθυρα για να μπεις
Αρμένιζα μεσοπέλαγα για να νιώσω την ελευθερία
να σ' αγαπώ ατέρμονα
Οι στίχοι, οι λέξεις, πόσο μαγικές γινόντουσαν
Σε έψαχνα παντού και μέσα σε ένα αστέρι
Σε ένα άλικο τριαντάφυλλο νιογέννητο
Η ποίηση, αυτή έφταιξε που σε συνάντησα
Πάντα θα είμαι ποιητής σου
Σ' αγάπησα, όπως και την ποίηση
Πάντα θα υμνώ το σκίρτημα το ερωτικό κι εκείνο το χαμόγελό σου
Όπου κι αν πας, η αύρα σου θα αγγίζει τα ακροδάχτυλά μου,
σαν την πρώτη φορά...
Μαρία Χατζηδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου