Δυό δρασκελιές η ζωή.
Μέχρι να πεις Άλφα
έφτασε το Ωμέγα.
Σε μια αποβάθρα στοιβαγμένα τα όνειρα,
περίμεναν το καράβι
της γραμμής
ν' αποδράσουν.
Άλλες φορές αλύπητα
τα χτυπούσε ο αέρας
κι άλλες φορές
η μπουνάτσα τα ηρεμούσε,
περιμένοντας
την καινούργια μέρα.
Άλλες φορές τα κοίμιζα σιωπηλά
μαζί μ' εμενα
κι άλλες φορές
θέριευαν ήθελαν
να με καταπιούν.
Μα πώς να ζήσω
δίχως όνειρα
αφού η ίδια η ζωή
με κάνει να ονειρεύομαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου