Λεηλασίες της ψυχής το χρόνο μαστιγώνουν,
τα σκόρπια συναισθήματα στη μοναξιά ματώνουν.
Σκυμμένη πάνω στο χαρτί, της μοναξιάς η θλίψη
τ´άδικο ψάχνει της ζωής με σκέψεις να συνθλίψει.
Οι σκέψεις παίρνουνε μορφή μα η θλίψη παραμένει
βασίλισσα της μοναξιάς στο θρόνο της πιασμένη.
Περιπλανώμενα πουλιά, οι λέξεις όλες μοιάζουν
και στα εσώψυχα σαν βρουν ζεστή γωνιά φωλιάζουν.
Νιόφερτες σκέψεις και ξανά, στο πάτωμα πλημμύρα
κάθε μια λέξη σπαραγμός, του ποιητή η μοίρα.
Τη μοναξιά του ποιητή, την νιώθουν πάντα λίγοι
οι γενναιόδωροι ψυχής, του κόσμου οι κολίγοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου