Μοναχικό ταξίδι 2 (της Ιωαννετας Δοκαναρη)

(ένα κορίτσι χωρίς συνοδεία φεύγει απ τον εμπόλεμο τόπο του)

Η ιστορία του δρόμου

Ξεκινάς  το μακρύ σου ταξίδι.
Με πατάς με τα ελαφρά σου πόδια.
Με ακολουθείς.
Σε προσέχω.

Σε βλέπω μόνη και κουρασμένη. 
Περπατάς στο βουνό.
Αν έρθει άνθρωπος χωρίς καρδιά,
θ' ανοίξω στα δυο να μη σε βλάψει.

Σύννεφο, αν χρειαστεί πέτα τη σκάλα σου
για να ανεβεί.

Μηλιά χάρισέ της νόστιμα κόκκινα μήλα 
για να χαρεί η μικρή ταξιδιώτισσα.

Δέντρο κάνε τον κορμό σου κρεβάτι, 
να μπει να κοιμηθεί.

Μουσική του κόσμου,
τύλιξε το λυπημένο κορίτσι.

Κούκλες του θεάτρου,
παίξτε της μια χαρούμενη ιστορία,
για να ανατείλει το φοβισμένο χαμόγελο.

Η μικρή φτάνει στη θάλασσα.

Της σκουπίζω τα δάκρυα.

Η ελπίδα την πιάνει απ' το χέρι.
Μαζί σου θα μαι,
της ψιθυρίζει απαλά στ' αυτί.

Ιωάννετα Δοκαναρη