Άτιτλο (της Ιωάννας Καβαγιαδα)

 

Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά...

μόνο αγάπη...

Μόνο που η αγάπη ποτέ δεν είναι 

μια κούκλα καλοραμμένη στη βιτρίνα της....

που τη θαυμάζουν....

Έχει μια απροσδιόριστη εικόνα....

λόγω απεραντοσύνης και

αλλάζει πρόσωπο....

φορώντας συναισθήματα!

Τρέχει να προφτάσει ένα χέρι ,ένα λόγο,

μια πράξη,μια παρουσία,ένα χάδι,ένα φιλί,να μοιράσει...

πολλές φορές πέφτει και στραπατσαρίζεται,

κι όμως σηκώνεται και πάλι Αγάπη παραμένει....

σαρώνοντας κάθε κακώς γραμμένο κείμενο...

Εν λευκώ...σημειώνει....

χαρά,δημιουργία,έμπνευση.....

στιγμές.....

Για δες τελικά...κάτι υπάρχει μέσα μας..εκτός 

από τον φόβο που δεν μας αφήνει να ζήσουμε...

Υπάρχει και το θάρρος που μας ελευθερώνει!

 Ιωάννα Καβαγιαδα