Μεσημέρια (της Ιωάννας Καράμπελα)

Δεν θέλησαν ποτέ να φύγουν από πάνω μου.. 

Τραβούσανε κλωστές 

από τίς ώρες τίς μικρές, 

ξεπλέκοντας του δειλινού φιλί, 

να ζεσταθούν οι νύχτες. 

Κι ο χρόνος, 

καλλιτέχνης... 

περνούσε με πινέλα, 

ευχάριστες αιώρες πάνω μου, 

να νανουρίζουνε στο πέρα~δώθε τις στιγμές

Κι εγώ,  

ωσάν γαλανόλευκος, καμβάς στα χέρια του•

όλα τα πορφυρά - τών αποχρώσεων - 

φορούσα μεσημέρια

που ζωγράφιζε στην σάρκα μου.

Ιωάννα Καράμπελα