Έλειπες (του Κωνσταντίνου Μήλιου)

Έλειπες

Έγινες ποίησή μέσα στις μοναξιά στο πλήθος

 Η Μούσα μου στο παραμύθι μου

 Εγώ σε διάλεξα  στο πάθος του φιλιού

Άνθρωπο έψαχνες

σ΄ αγάπησα  πολύ

Έκλαψα για ένα φιλί πάνω στις σκέψεις σου 

Είμαι η αγάπη σου

Κάθαρμα

Φοβάμαι αλλά οχι εσένα 

Τις Βρώμικες ρίμες φοβάμαι 

Ανάμεσα στις επιθυμίες και στις Λέξεις

Πόρνη στο κρεβάτι έγινες 

πάνω σε σβησμένα όνειρα

Καλώς ήρθες στο χάος που θα ζήσεις

Κραυγάζεις

Πάθος θα είσαι στην πέννα μου

Στο είπα:

Πληγωμένη την  ψυχή

μόνο δεν ηθελα 

Ένα χορό μαζί σου

για να Μισήσω "ότι μου λείπεις"

Ένα Αντίο

Όνειρο ή αλήθεια

..Η Ψυχή μου...Δεν με νοιάζει

Κανένας φόρος

στην ευτυχία

Χιλιάδες λέξεις θα μπορούσαν να ειπωθούν...

Μάθε να μην πνίγεσαι

Ο χρόνος έχει χάσει το νόημά του

Έψαχνα για μια ήρεμη θάλασσα

Τρελός όλες τις ώρες

Πότισε με από τον έρωτα σου

Το δικό σου φιλί περίμενα

Κραυγές άφηνα στη φυγή σου.

Τελευταία πράξη ζωής.

Στον δικό σου κόσμο

μάζευα τις ανάσες σου

μονόλογους χάραζα

Να ζητιανέψω ξανα πριν.....

Καλό ταξίδι

Λύπη, λείπει, χαρά, γέλιο, δάκρυ σε φώναζαν

Σε θέλω ακόμη φωνάζω...

Σε μια στιγμή αληθείας

Οι ανάσες ψάχνονται

Να θυμάσαι πάντα

Κόκκινο φεγγάρι ματωμένο 

Κι όμως πονούσα

Μάτωναν οι λέξεις

-Απλά αδειάζω τις σκέψεις μου

Λείπουν όλα...

Άγγιξε με μέχρι ο θανατος να σβήσει στο ποτο 

Κωνσταντίνος Μήλιος