Είχα ξεχάσει ότι υπήρχε ένας ήλιος
Που στις αχτίδες του η μοίρα έπαιζε κρυφτό
Είχα ξεχάσει πως υπήρχε ένα φεγγάρι
Που όταν λιγόστευε και χάνονταν
Εγώ χαιρέτιζα το φως μου το πρωί
Είχα ξεχάσει τη βροχή
σε χρυσαφένια φύλλα φθινοπώρου να χορεύει
Αυτή τη νύχτα
Που σμίγει η θάλασσα με τους αέρηδες
Κι ο Ουρανός με τ’ άστρα
Κι όλα ερωτεύονται
Έλα!
Απόψε
Που όλα είναι σαν γιορτή
Που μοιάζουν όλα αιώνια
Ν ‘ ακούσεις της καρδιάς μου το φτερούγισμα
Που σαν του ανέμου το τραγούδι είναι
Έλα!
Τη νύχτα αυτή
Που μοιάζουμε κι εμείς
Με ουρανό, με θάλασσα κι αγέρα
Μόνο μη με φωνάξεις έρωτα
Θα πάψω να υπάρχω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου