Βουνά όσα ακόμα δεν ήρθαν
άμμος όσα πέρασαν
και στη μέση
η ψυχή,
σκουπίζει με αναμνήσεις
ματωμένα γόνατα.
Δύο χαμόγελα από τα παλιά
της κρατούν τα χέρια
λιώνουν μέσα της έναν ήλιο
ξεχασμένο.
Ράβουν πάνω της καινούργια όνειρα
οι ελπίδες
και ξυπνούν ξανά τον έρωτα
για την ζωή στο επόμενο βήμα.
Δεν τρέφεται όμως με θάλασσες αυταπάτες
έμαθε πια,
στην επόμενη γωνιά καρτερά
το ξάφνιασμα των φαντασμάτων.
Ξεχασμένα όνειρα καραδοκούν
με την ίδια ακόρεστη επιθυμία
να ματώσουν ένα ακόμη παρόν.
Τα κρατά πάντα αγκαλιά
λίγο πριν τα ρίξει στο γκρεμό,
τα φιλά δίχως αύριο
και προχωρά ξανά.
Είναι πολλά ακόμα τα βουνά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου