Κρυμμένος κάπου αθέατος παραφυλάς
Κρυφοκοιτάς κάθε περαστική συμπεριφορά
Ανοησίες ντυμένες με δικαιολογίες κομψές
φτιασιδωμένες κάποιες φορές σαν πολυτελείς κοκέτες
κι άλλοτε πάλι γδυμένες απροκάλυπτα από προσχήματα
Περνούν οι φόβοι αγκαζέ, κάποτε ένας ένας
σαν χιλιοπροβαρισμένη παρέλαση,
στημένη σωστά, με παραγγέλματα “εμπρός μαρς, έν δυό”
με στολή παραλλαγής μέσα σε ανίδεους στρατιώτες
Καμουφλάρεις κι εσύ την θέση σου και αναδιπλώνεσαι
χίλιες φορές, ώρα την ώρα, μήνες τώρα
Περνούν ανεπιστρεπτί αναμνήσεις χαρούμενες
τώρα πια απαγορεύτηκαν οι χαρές
Κάπου μακριά το γέλιο ακούγεται παράταιρο κι όλο στερεύει
Μάταια προσπαθείς να μεταμορφώσεις εκείνο τον άναρθρο ήχο
Κρυώνεις, ρίγη διαπερνούν την ψυχή σου απ τις απώλειες
Ένα ένα τα πέπλα της φεύγουν, φίλοι, γνωστοί, ξένοι
Όλα αλλάζουν κι εσύ περιμένεις στωικά την σειρά σου
Κάπου κάπου κυκλοφορεί και μια ρακένδυτη ελπίδα
Μοιράζει υποσχέσεις παραπληγικές, ανάπηρες,
αδύναμες να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων
Έπεσε θύμα κι αυτή πολυπληθών μνηστήρων
Μένεις στην ίδια θέση, πάει καιρός που κρύβεσαι
Αφουγκράζεσαι σαν πληγωμένο θηρίο Παντού μυρίζει αίμα θυσίας
Όμως εσύ δεν πλάστηκες για να φοβάσαι
Είσαι ακόμα θηρίο
Πρέπει να βγεις εκεί έξω. Η ζούγκλα σε περιμένει. Αγωνίσου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου