Ισως...(της Λουκίας Παπαδοπούλου)

 

Ίσως να σκέφτομαι πολύ 

μα πιότερο Εσένα.

Ίσως με ρούφηξε η σιωπή

σε μέρη ξεχασμένα.

Ίσως να φταίει η εποχή 

που ύπουλα πληγώνει.

Ισως να φταίει η ερημιά 

που την καρδιά παγώνει.

Ίσως το δάκρυ που κυλά 

δεν έχει σημασία

κι ισως τα λόγια που έχω πει 

δεν είχανε ουσία.

Ίσως πράξεις αυθόρμητες

να φέραν απραξία

κι ίσως οι πόθοι της καρδιάς 

δεν είχαν καμιά αξία.

Ίσως το πέταγμα ψηλά

να ήταν ουτοπία

ισως τα ολόλευκα φτερά

μαύρισαν στην πορεία.

Ίσως είναι τα όνειρα 

που τόσο πολύ σου μοιάζουν

Ίσως τα αμέτρητα γιατί

που την ψυχή τρομάζουν.

Ίσως να φταίω και εγώ 

που 'χασα ευκαιρίες.

Ίσως να φταις λίγο κι εσύ 

που 'χες αμφιβολίες.

Ίσως να πέρασε ο καιρός 

τα θέλω μας να κλαίνε.

Όμως δεν ξεριζώθηκαν.

γιατί ίδιες φωτιές μας καίνε.

Λουκία Παπαδοπουλου