Θλιμμένο σκηνικό στην πόλη
κάτω από ουρανό συννεφιασμένο
Τα φύλλα αυτοκτονούν στα πεζοδρόμια
κιτρινισμένα κλείνοντας έναν κύκλο ζωής
και τα κλαδιά σα μανουάλια χωρίς κεριά
τεντώνουν τα χέρια τους σε ορατή ικεσία
Απογύμνωση δέντρων και ψυχών σήμερα
στις μεγάλες του κόσμου πολιτείες
Μουδιασμένα των ανθρώπων τα χέρια
και τα χείλη χωρίς φιλί κάτι μήνες τώρα
ακόμα και η ερωτική εξομολόγηση
εξ αποστάσεως πρέπει να γίνεται
Και τα μάτια τους μαύρα απ' την αγρύπνια
που κουβαλάει μαζί της η λύπη
Αρρώστησε και η γυναίκα του γείτονα
κι εγώ κλείνω ερμητικά τα παράθυρα
μην μπει ο εχθρός και στο δικό μου οχυρό
Στην απέναντι πολυκατοικία κάποιοι παίζουν
μουσικά όργανα στα μπαλκόνια τους
και τραγουδάνε με ρυθμό κι απελπισία αντάμα
Μου θυμίζουν τον πολεμικό παιάνα
που ηχούσε στο στρατόπεδο των Σπαρτιατών
πριν από τη μάχη δήθεν για ενθάρρυνση
γνωρίζοντας τουναντίον οι περισσότεροι
πως επρόκειτο για ένα ρέκβιεμ του θανάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου