Με ελκύουν πάντα
τα ποιήματα.
Μια Κυριακή
γεννήθηκαν μαζί μου.
Στο πρώτο κλάμα μου
ανασάναν
στην πρώτη λέξη μου
ανθίσαν
Κι έκτισα τείχη να τα προφυλάξω
απ' τον έξω κόσμο.
Χρόνια στη λήθη και στη μοναξιά μου, κρυμμένα.
Και μια βραδιά ονειρική μου χτίσαν γέφυρες
να βρω ανθρώπους
που ήταν γεννημένοι
σαν εμένα.
Με μια λέξη καρφωμένη στης ψυχής τους τα ενδότερα
Με μια έλξη για της ποίησης το ατελείωτο ταξίδι..
Οι μήνες, άνδρες
Αλλάζουν τα πρόσωπα
Διαβαίνουν περήφανοι
Φορούν πανοπλίες
Καρπίζουν ανθούς
Σκορπίζουνε έρωτες
Ζεσταίνουν καρδιές
Τοπία χρυσοκίτρινα
σε ζωγραφιές
Παγώνουν χαμόγελα
σε ακρογιαλιές
Χαρίζουν στα δύσκολα
θαλπωρής αγκαλιές
Γιορτάζουν, θυμούνται
κάθε φορά
Δουλεύουν ακούραστα
πραγματικά
Φλερτάρουνε κάποιοι
την ανεμελιά
Δώδεκα άνδρες
με άλλα μυαλά
Ποιος θα ξανάρθει
ποιος ξεψυχά
Γιορτάζει η πλάση
κάθε φορά