Πάνε κι έρχονται τα τρένα
τόσα χρόνια στο σταθμό,
μπερδεμένος ο σταθμάρχης
ψάχνει νά΄βρει το συρμό.
Τον ρωτώ με αγωνία
σε ποια στάση να κατέβω
με κοιτάζει μ' απορία
μου λέει ο,τι τον παιδεύω.
Ατελείωτοι οι κύκλοι
χάσαμε τον προορισμό,
με το γύρω γύρω γύρω
έπαθα ένα εθισμό.
Θολωμένος κι ο σταθμάρχης
ξέχασε το δρομολόγιο.
με πηγαίνει πάνω κάτω
βόλτες στην υδρόγειο.
Ει! κύριε θα μου πείτε
σε ποια στάση να κατέβω;
Το κεφάλι ζαλισμένο
δύση ανατολή μπερδεύω.
Ελεγκτής είμαι κυρία
το εισιτήριο να δω,
του το πεταξα στη μούρη
και πηδάω απ' το συρμό.
Άντε πνίξου ελεγκτή μου
που δεν είδες το γραμμένο
το δικό μου εισιτήριο
γράφει πάνω: πεπρωμένο...!
Λουκία Παπαδοπουλου
