Μη ρίξεις χάρτινες βαρκούλες (του Περικλή Ρεϊζη)

Μη ρίξεις χάρτινες βαρκούλες
το πέλαγος, κρύβει οργή
περιπολούν στους δρόμους κέρδη
ποτέ δεν έφτασες εκεί...

Στην κόλαση αυτού του κόσμου
πρώτα θα φύγουν τα παιδιά
αθώο ψήφισαν το λύκο
άνθρωποι είναι τα  Θεριά...

Τώρα στις λέξεις, δώσε λόγο
να πουν αθώα, η ενοχή
σε χρόνων ψέματα, θα κτίσουν
θα πουν πως έφταιξες και συ...

Και ποια σοφία και ποια γνώση
θα φέρουνε, παρηγοριά
μην καταριέσαι τον αγέρα
και μην ξορκίζεις, τη φωτιά...

Το κέρδος ήταν, ο εχθρός σου
μα το κατάλαβες αργά
όσο τους δρόμους σου μικραίνεις
η Σωτηρία πιο μακριά...

Μη ρίξεις χάρτινες βαρκούλες
μια κούκλα κράτα παιδική
να σου θυμίζουνε τον φταίχτη
να σου θυμίζουν το ληστή

Στο Μάτι ρίξανε βαρκούλες
μαύρα πανιά, φορέσανε
πολιτικάντης τώρα ο Αιγέας {κέρδη εμπορεύεται ο Αιγέας}
το ίδιο κι ο άλλος που θα ρθει {φόβος για τ' αύριο που θα ρθει}

Κάποιοι σταυρώνουνε το μέλλον
το παρελθόν, να μη θιγεί
μια κούκλα έβαλα στο πλάι
να σου θυμίζει, πως δεν ΖΕΙ

Περικλής Ρεϊζης