Απουσία (της Αντριάνας Ονουφρίου Περικλέους)

Καλημέρα καρδιά μου,
Ψες σάρωσε η νεροποντή
την ύπαρξη μου.
Πέρασε σαν μάζα φωτιάς
κι έλιωσε την Αγάπη.

Από μακριά ακούγονταν κραυγές
που έσπαζαν εκκωφαντικά την
σιωπή της νύχτας.
Έκλεισα τ αυτιά σφιχτά με τα χέρια,
μα ο ήχος με διαπερνούσε άγρια.

Το νερό πήρε ν ανεβαίνει.
Κάλυψε το βλέμμα και
πέτρωσε το δάκρυ.
χτυπιόντουσαν τα σύννεφα
σαν αρσενικά λιοντάρια

και στο φως της αστραπής
έβλεπα τα μάτια σου αδιάφορα.
Η ψυχή μου κατρακυλούσε,
κουφάρι άπνοο, βαθιά τυλιγμένη
στις αποχρώσεις των φύλλων.

Να μην βλέπει, να μην ακούει να
μην ακουμπάει τον πόνο της απουσίας.

Αντριάνα Περικλέους Ονουφρίου

ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ (της Τζένης Τσιουγκου)

Κλείδωσες όλες μου τις σκέψεις στη ματιά σου,
εκεί χάθηκαν τα τελευταία απομεινάρια της ψυχής μου.
Στον κόσμο σου φυλακίστηκε η απεραντοσύνη της αγάπης μου,
εκεί ακουστήκαν τα πιο δυνατά χτυποκάρδια του κορμιού μου
κι η παραζάλη του έρωτα αρνήθηκε να μ’ εγκαταλείψει.
αφού στο σύμπαν των ονείρων έρχεσαι εσύ, αγαπημένε,
χορεύεις μαζί μου στη σιωπή της νύχτας,
στα τραγούδια του φεγγαριού.
Έκλεισες όλες μου τις λέξεις στη ματιά σου
κι απέμεινα βουβή να σε κοιτώ
κι όσα θέλω ακόμη να σου πω
ξεφεύγουν απ’ το φλύαρο βλέμμα μου
και ξανακρύβονται βιαστικά στο δικό σου,
πριν προλάβω να τα κρατήσω για μένα…
Όνειρα, σκέψεις, λόγια, χτυποκάρδια
γίνονται όλα δικά σου κι ανήκουν μονάχα σε σένα.

Τζένη Τσιουγκου