Ανήμπορο το φώς να
αντισταθεί στης
νύκτας την μεγαλοπρέπεια, χάνεται στο βάθος του ορίζοντα συμπαρασέρνοντας την
ρουτινιασμένη καθημερινότητα.
Άμπωτις
κουρασμένων σωμάτων το φεύγα της.
Εντέχνως
στολίζεται ο ουράνιος θόλος.
Σταύρος του νότου,
οπλιά,
Αυγερινός, Άρκτος
...
Αστέρια, δρομείς
σκυταλοδρόμοι.
Ανά χείρας η
σκυτάλη, θηκάρι ονείρων.
Κάθε αστέρι,
σταθμός.
Όμορφη, γλυκειά
απελευθέρωση.
Αύριο βράδυ πάλι.
Ο αέναος κύκλος
συνεχίζεται.
Νύκτα ονείρων,
νύκτα ονειρική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου