ΖΗΤΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΘΩ (της Φιλαρετης Βυζαντίου)

Στο βυσσινί χαλί

πεσμένη μια λέξη

Ανάβω το ηλεκτρικό φως

Ιμιτασιόν παραμερισμός του σκότους

Μου λείπει μια κλωστή 

από την πλεξούδα της Κλωθούς

και ένα ποίημα 

από το καλάθι της Σαπφούς

Δεν θα με συντρίψει η απώλεια

Ανθισμένη στο μπαλκόνι ακόμη

η γαρδένια 

Πετάει νέα φύλλα  η καρδιά 

εν αναμονή του χειμώνος

Στο βλοσυρό φρύδι του

αναπαύεται ήσυχα

ο ένδον στοχασμός μου

Διατελώ ευγνώμων 

στο λευκό

Μόνη στο δωμάτιο 

αναμένω 

Δεν ξέρω τί

Μα μου λείπει απίστευτα πολύ

Ζητώ αυτό που ποθώ

Νά 'ναι το χλωμό τριαντάφυλλο

η κρύπτη του;

Ευωδιάζουν τα μάτια μου αίφνης

Μυροβλύζουν και τα ανθρώπινα δάκρυα;

Η νύχτα είναι εδώ

Εσύ  αόρατος νυμφίος

Τα κουφέτα της αγάπης

λειώνουν 

στο ερωτευμένο μας στόμα

Μην σβήνεις τα αποτυπώματα 

του γλυκασμού της...

Φιλαρέτη Βυζαντίου

[ Φ.Β. 020011016   ''ΜΙΚΡΑ ΕΠΙΠΟΘΙΑ''  2019-2020]