Ένα ταξίδι (του Νίκου Μοσχίδη)

Κάθησε αναπαυτικά στην αμμουδιά και ατένισε την βαρκούλα.

 

Σου δροσιζω το μέτωπο, σου φέρνω το κύμα, σου χαϊδεύω τα μαλλιά.

 

Είμαι φίλος σου, είμαι ο άνεμος, είμαι η πνοή.

 

Ταξιδεύω σε σένα, στη βάρκα, στον κόσμο.

 

Προς, από κι εν πλω σας.

 

Η βάρκα έχει μόνο ένα λευκό πανί, κι εσύ μια μοναδική πνοή, το ταξίδι είναι ένα.

 

Συλλαβησε τις σκέψεις νοερά,να ταξιδέψει η πνοή σου με το κύμα, να είναι και να μη μιλά.

 

Άφησε να ταξιδέψουν οι λέξεις.

Καθώς τις πνεεις προς τον σοφό προορισμό τους. Τιποτα δεν είναι περιττό.

 

Άφησε να ταξιδέψει και να φύγει το μίσος

                          Ο θυμός

                                        η πίκρα

Το παράπονο

                       η λύπη

                                   η απελπισία

το αδιέξοδο

                      η αθυμια

                                     η αδιαφορία

η ψυχραιμία

                     η ικανοποίηση

                                            η ηδονή

Ο έρωτας

               το νόημα

                              το πνεύμα

το κύμα

              η βάρκα

                            η εκπνοή σου

ο κόσμος.

 

Τι να κρατήσεις;

Μα την αγάπη που τους περίσσευε.

Νίκος Μοσχίδης