Λυπάμαι
Μα δεν μπορώ να μη θυμάμαι
πώς έσπασα σαν κύμα στην ακτή σου,
τόσες φορές σου έλεγα αφήσου
είναι ένα πυροτέχνημα η ζωή σου...
Θυμήσου
τις ώρες που μου έλεγες κρατήσου,
και 'γώ σου φώναζα σκορπίσου,
σαν άνεμος ας χαθώ μαζί σου...
Θυμήσου
δεν πρόλαβα να πω πόσο λυπάμαι,
δεν είσαι τόσο δυνατός φοβάμαι,
δεν είχες τα φτερά για να πετάξεις
ούτε τη δύναμη για να με φτάσεις...
Μόνο θυμήσου
πώς ήμουν ένα κύμα στην ακτή σου,
ένα πυροτέχνημα μες στη ζωή σου,
που αγάπησες για λίγο μία στιγμή
και χάθηκε μαζί με την αυγή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου