Τα λουκέτα μας πάντα εκεί
καλά κλειδωμένα
ένα γίναν με τα σίδερα
Σκουριάσαν ....οξειδώθηκαν...
αλλά πάντα εκεί ερμητικά κλειστά
Τού χρόνου απομεινάρια
Να θυμίζουν υποσχέσεις
στόν εαυτό μας....και σε άλλους
Στους περαστικούς να μιλάνε
για αγάπες περασμένων εποχών
για αισθήματα πού αφού λευτερώθηκαν ...
κλειδωμένα ύστερα
στων πουλιών τα περάσματα ...έμειναν
Τώρα δίπλα στην θάλασσα....
μακρινό ταξίδι νοσταλγούν....
Μα η μοίρα τους τά 'ταξε...
εκεί μαζί με τα σίδερα
να κάνουν το μακρύ ταξίδι
της αποσύνθεσης....
Λευτερώνοντας κάποτε υποσχέσεις....
Σαν θυμιατά....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου