Κι εγώ από τώρα ονειρεύομαι
το γεμάτο σκιές ένα σώμα μας
από χαράδρες και λαγκάδια και
τρεχούμενα νερά
να μου νοτίζουν τα μαλλιά.
Για μια φορά ακόμα
με το πάθος της πρώτης φοράς
θα μοιάσουμε εκείνους στον κήπο της Εδέμ.
Γιατί τα μάτια μας όμοιους σαν εμάς
στην πλάση άλλους δεν θα βρουν.
Εσύ θα με βαφτίσεις σάρκα
από τη σάρκα σου
κι εγώ κρασί θα σου προσφέρω
για να πιεις απ' την πηγή μου.
Κατερίνα Κανάκη Αξουγκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου