Πόσο πολύ είχα εξαντληθεί..
Να παριστάνω την ευτυχισμένη μακριά σου.
Πόσο σε είχε ανάγκη εκείνο το μικρό κορίτσι που θήλαζε μέσα μου καημούς και λύπες.
Σε απαιτούσε συνέχεια και είχε αγκιστρωθεί πάνω σου..
Σαν να ήτανε εκείνο το κύμα. Σαν να ήσουνα εσύ ο βράχος.
Πριν ακόμα έρθεις, εκείνο είχε κόψει λουλούδια και σε περίμενε στην άκρη του δρόμου.
Τώρα πια δεν έχω καμιά ιστορία να πω.
Γεννήθηκα όμορφη από την δική σου αγάπη..
Γεννήθηκα ευλογημένη..
Έχω Εσένα..
Ένα λιμάνι που είμαι για πάντα προστατευμένη..
Ένα κορμί που το άγγιγμα του γιατρεύει όλες τις πληγές.
Έχω Εσένα.
Που τα χέρια σου είναι ενας τέλειος κύκλος γύρω μου.
Που δεν κρατάς κρυμμένα όπλα στα φιλιά σου.
Που σε ανύποπτο χρόνο ήρθες διστακτικά και μου έκλεψες όλα μου τα μυστικά που κρατούσα καλά φυλαγμένα.
Που μου ζωγραφίζεις όλους τους ήλιους στα μαλλιά..
Που με προστατεύεις σαν μητέρα ..
Σαν πατέρας..
Σαν Άγγελος..
Σαν ουρανός..
Έχω Εσένα.
Τώρα πια δεν έχω, καμιά ιστορία να πω.
Στο τέλος του ονείρου θα σε περιμένουμε..
Είμαστε εγώ και το μικρό εκείνο κορίτσι μέσα μου..
Νεογέννητες.
Ολόλευκες..
Και οι δύο απο την δική σου αγάπη.
Μπέττυ Κουτσιου
Σας ευχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφή