Όταν η νύχτα ξυπνά, τα μάτια μου κοιτάζουν τα μάτια σου.
Με έλουσαν οι σκέψεις σου και χώθηκα στο «σ΄ αγαπώ».
Όλες οι σιωπές στης θάλασσας το κύμα, τραγουδούν.
Στην αγκαλιά σου χώθηκα να ξημερώσει η θέληση.
Σκίζει τ΄ όνειρο ο έρωτας σε δρόμους κλειστούς.
Η ανάσα του φεγγαριού μου λούζει τα μαλλιά.
Βαδίζω αντάμα με την ανθρωπιά.
Χτενίζω την νύχτα, να βρω το φως στο βλέμμα σου.
Κράτησε με σφιχτά, σ΄ αυτό το βαλς το τελευταίο.
Συγχυσμένη η λογική αγγίζει τα άστρα της καρδιάς.
Σώπασε η νύχτα και εγώ χάραξα στο σώμα μου την πανσέληνο.
Το σώμα μου ξεκίνησε να τραγουδά με το κύμα.
Τα δεσμά της νύχτας λύνει η αγάπη.
Αγάπησε με, πριν ξημερώσει
και με βρει η αυγή σαν ένα βότσαλο καυτό, κάτω από τον ήλιο.
Επέτρεψε στην αγάπη να σου δώσει βαθιές ανάσες,
στου ορίζοντα το ηλιογέννημα ή το ηλιοβασιλέμα των στιγμών σου.
Όλη η ζωή σ΄ ένα σ΄ αγαπώ.
Κυριακή Δράκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου