Κοίτα να δεις πως ηρέμησε η ψυχή (της Έλενας Κορινιωτη)

Κοίτα να δεις,
πως ηρέμησε η ψυχή
τώρα που ξέρω
πως θα ξυπνώ
και θα κοιμάμαι στο πλάι σου.
Τώρα που κάθε ένδειξη
στου ρολογιού τον λεπτοδείκτη
θα έχει κρατημένη
 και μια στιγμή σου μαζί σου.
Τώρα που μάζεψα
σε δύο στοίβες από κούτες
ολάκερη τη ζωή μου
για να την τακτοποιήσω
δίπλα στη δική σου.

Μέσα στα χαρτόνια
τόσα μικροπράγματα
συγκρατούν θραύσματα ονείρων.
Στη γαλάζια κούπα σου,
αυτή που θα σου γεμίζω
με την αγαπημένη
γεύση του καφέ σου.
Στο τασάκι που θα σβήνεις
τα αποτσίγαρα
και τις έγνοιες σου.

Κοίτα να δεις
που τόσα χρόνια
έπαιζα κρυφτό με την ευτυχία
γυρεύοντας τη σε λάθος μέρη.
Ψάχνοντας ένα -κάτι-
εντελώς ακαθόριστο.
Σήμερα, αυτό το σούρουπο
καθισμένη στο μπαλκόνι
ενός διαμερίσματος
που βλέπει στη θάλασσα.
Περιστοιχισμένη από χαρτόνια
με κολλημένες κορδέλες
που γράφουν "Προσοχή εύθραυστον".
Μέσα σ' ένα άδειο διαμέρισμα
με φρεσκοβαμμένους τοίχους
και με την έντονη μυρωδιά
της μπογιάς
να μου γαργαλάει το λαιμό.
Πλάι σ' εσένα που σ' ακούω
να υπολογίζεις
που θα στηθεί ο καναπές
και που η βιβλιοθήκη
όσο αστείο κι αν σου ακουστεί
νομίζω πως βρήκα
την ευτυχία που διακαώς λαχταρούσα.

Κοίτα να δεις που χώρεσαν
μέσα σε πενήντα τετραγωνικά
οι ωραιότερες προσδοκίες μου.
Όλα τα μεγάλα "προσεχώς"
της ζωής μου στάλθηκαν
στη νέα διεύθυνση κατοικίας μας.

Κοίτα να δεις
που τελικά τα καταφέραμε.
Ίσως γιατί αγαπηθήκαμε
 απλά, ανεπιτήδευτα, φυσικά,
όπως ακριβώς ανασαίνουμε.

Έλενα Κορινιωτη