Νιάτα χαμένα,στης προόδου
τα λαθεμένα βήματα.
Ψυχές χαμένες,που γυρνούν
αβέβαιες,στροβιλισμένες,
σ' αδίστακτα εμπόρων χέρια,
στ'αδιάκοπο παιχνίδι
του θανάτου και του ξεπεσμού.
Κοιτάς το βλέμμα τους,
βλέμμα θολό, αβέβαιο,φευγάτο.
Καμιά μετάνοια δε γροικάς.
Ούτε ζωντάνια ούτε ψυχή
για τ' αύριο που φτάνει.
Χαμός και αποχαύνωση,
αποχαύνωση και τέλμα!
Παίρνει τη σκέψη τους
η σκόνη του θανάτου.
Χαλάει το μυαλό τους.
Σβήνει θαρρείς,
κάθε τους όνειρο παιδικό
γιατί εφηβικό,
δεν προφθασαν να κάνουν....
Αναστασία Κουτσούκου Κλεάνθη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου