Δεν Έκλαψα…
στην κακοτοπιά, στης μοίρας
την πορεία, στη θολωμένη
ματιά τ’ άγνωστου τοπίου
που ξεδίπλωνε και γαλουχούσε
το αποτρόπαιο…
Δεν Έκλαψα…
όταν η νύχτα έγερνε
απειλητική στο προσκεφάλι
και τα όνειρα σκόρπαγαν
αλαφιασμένα στο άγγιγμά της
κι η ψυχή καλούσε τ’ ανέγγιχτο
για συμπαράσταση…
Δεν Έκλαψα…
Μόνο τότε, όταν ξεμάκρυνες
στο βάθος του δρόμου
κι η ηχώ τού «γεια» σώπασε…
Μόνο τότε που έγινε η σιωπή
του τέλους βόγκος στα σωθικά,
συντρίμμια η καρδιά, μόνο τότε…
θυμάμαι… Έκλαψα!
Αμαλία Τραβασαρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου