Μου είπες τα βράδια δεν κοιμάσαι (του Ιωάννη Τούμπα)

Μου είπες τα βράδια δεν κοιμάσαι.
Δε μας λείπει ο ύπνος τις νύχτες είπες.
Τα όνειρα
Που τα βάλαμε για ύπνο
από νωρίς.
Κι εκείνα κάνουν
πως κοιμούνται.
Αυτά μας λείπουν.

Δε θα ψάξω κάτι,
για  να σταματήσει ο πόνος απόψε είπες.
Θα σκοτώσω τον πόνο απόψε...

Ένα ταξίδι είμαστε σ' απάντησα...
Δε θα πάς πουθενά
οσο μένει ο εαυτός σου ο ίδιος.
Η ζωή πάντοτε
(και κάποιες φορές ο θάνατος)
είναι ένα δώρο.
Όταν σταματήσεις να πονάς.

Τα όνειρα σου
 αληθινά μπορούν να γίνουν.
Αν  πιστέψεις σε αυτά.
Για ποια αλήθεια μου μιλάς;
Ποια αλήθεια πονάει;
Κάποια στιγμή
Θα γύριζεις πίσω.
Θα κοιτάζεις πίσω.
Και θα βλέπεις ότι ήσουν  ευτυχισμένος.
Τότε.
Στα αλήθεια.
Και πως δεν το ήξερες.

Διάλεξε που
και πως θα κοιτάξεις.
Την ομορφιά να βλέπεις όταν κοιτάζεις πίσω.
Την ομορφιά
Κι οταν κοιτάς μπροστά.
Η ομορφιά μιας στιγμής ονείρεμενης μπορεί ν' αξίζει πιο πολύ από το όνειρο.

Αν αγαπάς
Θα 'σαι σε τόπους και
σε μέρη ονειρεμένα.
Και το  αύριο
από το σήμερα
Πολύ πιο όμορφο
θα μοιάζει.
Ένα ταξίδι είμαστε.
Για να πας μακριά
Το πρώτο βήμα είναι ν' αγαπάς.
Να αγαπάς
και τον εαυτό σου.
Και
τον εαυτό σου εκείνο
που θα αφήνεις πίσω.
Όταν απρόσκλητος θα σε ακολουθεί.
Και κάπου κάπου θα σε βρίσκει.

Σώπασες...

Δε θέλω κάτι
για να σταματήσει ο πόνος απόψε είπες.
Σήμερα θα νικήσω.
Θα σκοτώσω τον πόνο απόψε.


Από το ανθολόγιο: “Eretikoi Poiites are the new black.."

Ιωάννης Τούμπας