Δεν είναι κανείς (του Πατροκλου Σεφεριάδη)

Δεν είναι κανείς,
οι δρόμοι μοναχοι,
η σιωπή γέμισε τις πλατείες,
 ο βοριάς πόσα φύλλα να σήκωσε,
η πλάνη δηλητήριο.

Ο ύπνος αργούσε,
στο ξύπνημα
πάλι με τον τοίχο,
σιγά θα κουβεντιαζες.

Στη φυλακή μαθαίνεις,
 με το φόβο υπογραφεις συμβόλαιο,
αν τις αλυσίδες σπάσεις,
πόσος χρόνος,
απομένει στο φως.

Μία νύχτα ο έρωτας,
ο δόλος με την υπομονή,
μαζί κοιμηθηκαν,
τα υγρά σκορπισαν στο χώμα,

 Το είχαν πει.....
 εμείς στραβά αρμενιζαμε.

Πάτροκλος Σεφεριαδης

Λέξεις από τη συλλογή
Τόλμα αν μπορείς