Χωρισμός ψυχών (της Ειρήνης Σκευοφύλαξ)

Σφαίρες στο στόμα οι λέξεις
και κόβεται ο λαιμός στα δυο.
Όλα περνάνε με μάθανε.
Όλα σβήνουν.
Όλα προσπερνάνε.
Έτσι μεγάλωσα.
Έτσι θα πορευτώ.
Μέχρι που τα βλέφαρα θα κλείσουν
και μέσα τους θα σβήσει όλη η ζήση μας.
Σφαίρες τα λόγια σου.
Κομματάκια γυαλιά στο χέρι μου κρατώ.
Γδάρθηκε η καρδιά μου από την πίκρα.
Έτρεξα να φύγω,
να μην ακούω πια,
να μην αισθάνομαι.
Χάθηκε το εσύ και το εγώ μαζί.
Βελόνες που με τρύπησαν.
Βέλη που πέταξες
στα φυλλώματά μου, τα λόγια σου.
Όλα θα τα θυμάμαι.
Όλα μαζί μου θα τα πάρω.
Προσπέρασες με την αγάπη μου.
Κι η καρδιά άδεια έμεινε
να κλαίει με τη μοναξιά της.
Έσπασε το γυαλί,
γκρεμίστηκαν τα γράμματα.
Έσβησαν οι λέξεις.
Όλα θα τα θυμάμαι.
Θάλασσα πλατιά μπροστά μου
η ατέλειωτη νύκτα.
Κι η ψυχή χαμένη στ΄ανοικτά,
σα ναυαγός που ψάχνει τη σανίδα του.

Ειρήνη Σκευοφύλαξ