Ήρθε η Άνοιξη; (της Πολας Βακιρλη)

Μηδενίζω τον χρόνο που με πιέζει
δεν ακούω παρά των φύλλων τη μουρμούρα,
τον ήχο του φλοίσβου στ'
ακροθαλάσσι,
τα λόγια του ρυακιού στην ιτιά που στα νερά του ξεδιψάει.
Ούτε καν τον αχό της μέλισσας,
ανεπαίσθητος ο ήχος πολιορκεί την ακοή μου, ανεπαίσθητη η αναπνοή μου και το αίμα μου κυλάει στις φλέβες του κορμιού που απ το λήθαργο ξυπνάει του χειμώνα.
Ταλανίζεται η Ανοιξιάτικη διάθεση ανάμεσα στους κρουνούς της ψυχής μου
και των ειδήσεων το θόρυβο που γεννάνε εφιάλτες.
Τί γυρεύει ο άνθρωπος σήμερα παρά μια κουβέρτα κι ένα πιάτο ζεστό φαΪ
 στο τραπέζι;
Και φαντάζει πολυπόθητο
το ζεσταμένο απ'τις χαρούμενες ανάσες σπίτι
και τα γέλια των παιδιών
τα ασταμάτητα.
Κάποιος χτύπησε μεσάνυχτα την πόρτα απροσκάλεστος
και δεν ήταν ο βοριάς του χειμώνα.
Άνοιξη σου λέει ο μετερεωλόγος πως φτάνει.
Και συ ούτε που το πήρες χαμπάρι!

Πόλα Βακιρλη