Στο ξωκκλήσι της ερημοτοπιάς
το απαγκιασμένο στους χορταριασμένους βράχους
με τ' αγριολούλουδα,
και μπροστά σ'ένα κεράκι που τρεμόσβηνε,
στην ξεθωριασμένη εικόνα
ενός ταπεινού ξεχασμένου άγιου,
Γονάτισα.
Και με μια χούφτα ταπεινά κυκλάμινα,
- καθένα και μια μετάνοια -
Προσευχήθηκα.
Και καθώς Σ' ένοιωθα ψηλά,
μ' ανέβαζες ως τ' άστρα.
Και καθώς Σ' ένοιωθα δίπλα μου
διαπερνούσες λειτουργικά εντός μου
και γινόμουν
ένα μ'... Εσένα!
Θέμις Ταταρη Μπιλληρη
(Το ποίημα αυτό φιλοξενήθηκε στον τόμο "Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου