Κι εγώ θα μπώ στο βαθύσκιωτο δάσος άγριο μέλι να σου φέρω
Καράβια θα βγάλω στη στεριά να ξεκουραστεί η θάλασσα
Μάντρες θα ασπρίζω καταμεσήμερο και θα σπάω ακόντια που κράτησαν καρφωμένα τα φεγγάρια
Σήμαντρα θα χτυπάω κανείς να μην αρνηθεί τη νιότη της ψυχής
Υδραγωγεία θα ανοίξω να ποτιστούν οι ρίζες του κόσμου και να ζωντανέψει η ταριχευμένη αιωνιότητα Ομπρέλες θα κρατήσω στα στάχυα να σηκώσουν κεφάλι και τα ποτήρια του κόσμου θα γεμίζω κρασί
Τα καλάμια θα φυσάω να σκύβουν να λούζονται στο ποτάμι
Σεντόνια θα στρώνω στους μαρτυρημένους πόθους και το Φώς της ζωής θα φωτίζει τα γυμνά μου γόνατα
Βουνοκορφές και φαράγγια θα κοιμίζω στην αγκαλιά μου
Γιατί ο πόθος ετοιμόρροπος
κρέμεται από τα χείλια σου
Αγάπη μου!!
Ελένη Κιουπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου