ΟΠΩΣ Ο ΑΝΕΜΟΣ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΡΗΜΙΕΣ (του Τάσου Βασιλειάδη)

Απέραντη η Διαδρομή, ο δρόμος ατέλειωτος..
Πως θα φτάσω μέχρι το φιλί σου, πες μου, πως;!...
Είσαι μια υπόσχεση, για έναν παράδεισο….
 Ποιος
μπορεί, όμως, να φτάσει, μέχρι εκεί, που βρίσκεσαι;

Είσαι πιο μακρινή από παλιά, ξεθωριασμένη ανάμνηση.
Πιο απόμακρη, από όνειρο, περιτριγυρισμένο  από εφιάλτες…
Φωτιά , καίει μέσα στα μάτια σου, αστράφτει η μορφή σου,
πέφτοντας πάνω μου, τις άδειες, σκοτεινές νύχτες, που προβάλεις
μπροστά μου, σαν φάντασμα σαν οπτασία…

Ήρθα, όμως! Παρόλα αυτά, μπόρεσα, ΜΠΟΡΕΣΑ!
Ήρθα
να σε βρω, έφτασα μέχρι εδώ, για να σε ανταμώσω!
Μέχρι την άκρη του νου μου, μέχρι τα ακατοίκητα τοπία
της Σκέψης μου, που εσύ τριγυρνάς εκεί, ΟΠΩΣ Ο ΑΝΕΜΟΣ,
ΠΟΥ ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΡΗΜΙΕΣ….

Τάσος Βασιλειάδης