Απλήρωτα γραμμάτια τα θέλω...
Μου χρωστάς μου χρωστάς, ψιθυρίζει η ζωή!
Ποια παραίτηση μου κλείνει τ αφτιά;
Ποιο τίποτα χαράζει μέσα μου ευθείες;
Η φωνή μου ψίθυρος σε οχλαγωγια γεγονότων...
Ληστείες, φόνοι, μεταναστευτικο, βάσεις, πυρηνικά, έρωτες, έρωτες...
Κι εγώ,
Μια μικρή απόστροφος, σε πολυσέλιδη φυλλάδα...
Όλο βουλιαζω και σιωπώ...
Δεν ξέρω ακόμη αν είναι αρκετό,
μια ελεύθερη πτώση στης ψυχής μου το κενό,
Να μετατρέψει το απλώς υπάρχω...
Σε προσπαθώ να ζω...
Κούλα Κραντά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου