Δε ντρέπεσαι; (της Χρυστάλλας Κοσμά)

Άνθρωπε δε ντρέπεσαι;
Δε ντρέπεσαι τον ουρανό που σε φυλάει, αυτή τη γη που την πατάς;
Δε ντρέπεσαι τον ήλιο, το φεγγάρι, τ' άστρα, μυριάδες μάτια να σε κοιτούν;
Δε ντρέπεσαι νερό, φυτά και ζώα, όλα που εσένα σε συντηρούν;
Δε ντρέπεσαι τα δέντρα που ρουφάνε το δηλητήριο που εσύ ξερνάς;
Δε ντρέπεσαι, τέλος, όσα συμβάλουν σ' αυτή τη γη για να πατάς;

Χρυσταλλα Κοσμά